Σημείωση για ένα ποίημα ή για έναν ποιητή – ε. ρ. ρουσσάκης
είμαι ο ανάδοχος του τέλους
δεν με λένε ποίημα στον ισημερινό
αλλά σημείωση για πυροβολημένους
δεν είμαι η σωτηρία από την συμφορά
είμαι το ανάθημα στο μνήμα σας
αυτό πού ξεβγάλατε εδώ και τόσα χρόνια
για να μην θυμάστε
στοχευμένα σάς μιλώ από την άβυσσο
για παλιές ερμηνείες
ξεθωριασμένων πια οραμάτων
σχεδιαστών λιστών σούπερ μάρκετ
ανόνειρων ύπνων στο κρανίο σας
σωρών φυλλαδίων παλιομοδίτικων διαφημίσεων πεταμένων στις πόλεις
που επιστρέφετε για να θυμάστε μια τάχα χαμένη παιδικότητα
Ξεκίνησα να γράφω για να είμαι
απτή υπενθύμιση του έρωτα
της επανάστασης –
της αλήθειας μιας πολιτείας που δεν κοιμάται
και κατέληξα να είμαι το νανούρισμα
στα αυτιά σάς που παίζει ξανά και ξανά
το ίδιο κακόγουστο εμβατήριο
που σας κρατάει παράλυτους
ενώ μάταια προσπαθείτε να κοιμηθείτε
για να πεθάνετε
ανθρωπότητα:
περασμένος πια είναι ο καιρός του μεγαλείου μας
ανεπιστρεπτί
ώστε λοιπόν δεν είμαι πια ο ποιητής
EVROUS 